อะไรคือการจำกัดการแลกเปลี่ยนเงินตรา

การจำกัดการแลกเปลี่ยนเงินตราคือการที่รายได้จากเงินตราต่างประเทศภายในขอบเขตที่รัฐบาลกำหนด สามารถไม่ต้องแลกเปลี่ยนเงินตรา แต่หากเกินขอบเขตนั้นต้องขายให้กับธนาคารที่กำหนดไว้ สำหรับประเทศไทยในปัจจุบันมีการใช้ระบบบังคับให้แลกเปลี่ยนเงินตรา ขณะที่บางบริษัทที่ได้รับอนุญาตสามารถใช้ระบบการแลกเปลี่ยนเงินตราจำกัดได้ ซึ่งสำหรับประชาชนทั่วไปในประเทศใช้ระบบการแลกเปลี่ยนตามความเต็มใจ。

ระเบียบการจำกัดการแลกเปลี่ยนเงินตรา

ตามประกาศของสำนักงานบริหารการแลกเปลี่ยนเงินตราแห่งชาติว่าด้วยการปรับปรุงระเบียบการจัดการบัญชีเงินตราต่างประเทศของโครงการพาณิชย์ (หมายเลขประกาศที่ 7) เพื่อเสริมสร้างความสะดวกในการค้าขายและตอบโจทย์ความต้องการของบริษัทด้านการใช้เงินตรา รวมถึงลดต้นทุนการแลกเปลี่ยนเงินตรา สำนักงานบริหารการแลกเปลี่ยนเงินตราแห่งชาติจึงได้ตัดสินใจปรับปรุงระเบียบการจัดการบัญชีเงินตราต่างประเทศของโครงการพาณิชย์ โดยหมายถึงรายละเอียดต่างๆ คือ:

การขยายระยะเวลาการแลกเปลี่ยนเงินตรา

1. จะขยายระยะเวลาการแลกเปลี่ยนเงินตราที่เกินขอบเขตจากปัจจุบัน 10 วันทำการ เป็น 90 วัน หากยอดเงินในบัญชีเงินตราต่างประเทศเกินขอบเขตที่กำหนด ยอดเงินที่เกินจะยังสามารถฝากในบัญชีเงินตราต่างประเทศได้ถึง 90 วัน หากเกิน 90 วันแล้วยังไม่มีการแลกเปลี่ยนหรือไม่ได้ทำการจ่ายเงินออกไป ภายใน 5 วันทำการหลังครบ 90 วัน สถาบันการเงินที่เปิดบัญชีจะต้องดำเนินการให้มีการแลกเปลี่ยนยอดเงินที่เกินนี้และแจ้งให้สถาบันในประเทศทราบด้วย。

การขยายขอบเขตของบริษัทที่สามารถคำนวณตามรายได้จริง

2. ขยายขอบเขตของบริษัทที่สามารถนำรายได้จากเงินตราต่างประเทศจริง 100% มาคำนวณในการกำหนดขอบเขตบัญชีเงินตราต่างประเทศของโครงการพาณิชย์ สำหรับบริษัทที่ต้องการเก็บรักษารายได้จากเงินตราต่างประเทศในระดับเต็มที่ เนื่องจากความจำเป็นในทางธุรกิจ บริษัทสาขาสามารถกำหนดขอบเขตบัญชีเงินตราต่างประเทศตามความจำเป็นจริง โดยใช้ 100% ของรายได้จากเงินตราต่างประเทศจริงในการกำหนดขอบเขตนี้