ความเสี่ยงจากการเทรดแลกเปลี่ยนเงินตรา

ก่อนการปฏิรูปและเปิดประเทศของประเทศเรา ระบบการจัดการแลกเปลี่ยนเงินตราเป็นไปอย่างเข้มงวด อนึ่ง กลไกการปรับราคามีความแข็งตัว และส่วนใหญ่ของบริษัทที่มีการเกี่ยวข้องกับต่างประเทศไม่ได้เป็นองค์กรที่ต้องรับผิดชอบต่อรายได้ของตนเองโดยแท้จริง ดังนั้นความเสี่ยงจากการแลกเปลี่ยนเงินตราจึงถูกแบกรับโดยรัฐเป็นหลัก เมื่อการปฏิรูประบบแลกเปลี่ยนเงินตราของประเทศเราก้าวหน้าและการเข้าร่วม WTO ทำให้ธนาคารและบริษัทต่างๆ ไม่สามารถพึ่งพาความคุ้มครองจากรัฐบาลได้อีกต่อไป ดังนั้นวิธีการป้องกันความเสี่ยงจากการแลกเปลี่ยนเงินตราจึงกลายเป็นเรื่องเร่งด่วนสำหรับธนาคาร บริษัท และบุคคลทั่วไป มีรูปแบบความเสี่ยงทั้งหมดห้าประการซึ่งมีรายละเอียดดังต่อไปนี้:

รูปแบบที่หนึ่ง: ความเสี่ยงจากการเทรดแลกเปลี่ยนเงินตรา

ความเสี่ยงจากการแลกเปลี่ยนเงินตราเกิดขึ้นเมื่อมีการแลกเปลี่ยนสกุลเงินในประเทศกับสกุลเงินต่างประเทศ ธนาคารที่ทำธุรกิจการแลกเปลี่ยนเงินตราเป็นหลักมีความเสี่ยงหลักคือความเสี่ยงจากการแลกเปลี่ยนเงินตรา บริษัทที่อยู่นอกธนาคารเมื่อทำการกู้ยืมเงินในสกุลเงินต่างประเทศและมีการแลกเปลี่ยนเงินตราก็จะเผชิญความเสี่ยงเดียวกัน นอกจากนี้บุคคลที่ซื้อขายแลกเปลี่ยนเงินตรายังเผชิญความเสี่ยงอีกด้วย

รูปแบบที่สอง: ความเสี่ยงจากการเปลี่ยนแปลงอัตราแลกเปลี่ยน

ความเสี่ยงนี้เกิดจากการแลกเปลี่ยนสกุลเงินในประเทศเป็นสกุลเงินต่างประเทศเพื่อทำการค้าในอนาคต เนื่องจากอัตราแลกเปลี่ยนที่ใช้จะไม่แน่นอนในอนาคต จึงมีความเสี่ยง นี่คือความเสี่ยงที่เกิดขึ้นในการทำการค้าและการทำธุรกรรมที่ไม่ใช่การค้าโดยใช้สกุลเงินต่างประเทศ ซึ่งเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า "ความเสี่ยงจากการชำระเงิน"

รูปแบบที่สาม: ความเสี่ยงจากการประเมินผลบัญชี

ความเสี่ยงคือปัญหาของวิธีการประเมินมูลค่าเงินตราในประเทศเมื่อดำเนินการบัญชีและการตัดสินภาระหนี้สิน บริษัทที่ประเมินหนี้สินและทรัพย์สินจะต้องเผชิญความแตกต่างของกำไรและขาดทุนในบัญชีเนื่องจากอัตราแลกเปลี่ยนที่ใช้แตกต่างกัน ดังนั้นจึงเรียกกันว่า "ความเสี่ยงจากการประเมิน" หรือ "ความเสี่ยงจากการแปลงสกุลเงิน"

รูปแบบที่สี่: ความเสี่ยงทางเศรษฐกิจ

ซึ่งหมายถึงความเสี่ยงที่รายได้ที่คาดการณ์ในอนาคตของบริษัทหรือบุคคลอาจสูญเสียเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยน

รูปแบบที่ห้า: ความเสี่ยงจากประเทศ

หรือที่เรียกว่าความเสี่ยงทางการเมือง ซึ่งหมายถึงความเป็นไปได้ว่าจะเกิดความเสียหายจากการหยุดการทำธุรกรรมแลกเปลี่ยนเงินตราอันเนื่องมาจากการบังคับใช้ของรัฐ