การวิเคราะห์พอร์ตทรัพย์สินในอัตราแลกเปลี่ยน

การวิเคราะห์พอร์ตทรัพย์สินในอัตราแลกเปลี่ยน (Portfolio Approach) เป็นวิธีการที่เกิดขึ้นในช่วงปี 1970 โดยผู้เสนอแนวคิดแรกเริ่มได้แก่ แมคคินนอน (Mckinnon) และ โอเอทส์ (Oates) ในปี 1975 ศาสตราจารย์บรานสัน (W. Branson) จากมหาวิทยาลัยพรินซ์ตันในสหรัฐอเมริกาได้สร้างแบบจำลองการวิเคราะห์พอร์ตทรัพย์สินขึ้นโดยอิงตามแบบจำลองเงินของโตบิน (Tobin).

แนวคิดของทฤษฎีพอร์ตทรัพย์สิน

ทฤษฎีพอร์ตทรัพย์สินมีจุดร่วมกับทฤษฎีการเงินในเรื่องการนำเสนอการกำหนดอัตราแลกเปลี่ยนเข้าสู่ตลาดทรัพย์สิน ความแตกต่างที่สำคัญคือ:

ความแตกต่างระหว่างทฤษฎีการเงินและพอร์ตทรัพย์สิน

1. ทฤษฎีการเงินระบุว่าอัตราแลกเปลี่ยนถูกกำหนดโดยอุปสงค์และอุปทานเงินของประเทศ แต่ทฤษฎีพอร์ตทรัพย์สินเชื่อว่าอัตราแลกเปลี่ยนถูกกำหนดโดยโครงสร้างของสินทรัพย์ทางการเงินที่มีอยู่ทั้งหมด ความเชื่อมโยงระหว่างหลักทรัพย์และเงินมีผลกระทบอย่างมากต่ออุปสงค์และอุปทานของเงิน.

2. ทฤษฎีพอร์ตทรัพย์สินเห็นว่าอัตราดอกเบี้ยที่ไม่มีการป้องกันไม่ถูกต้อง เนื่องจากตลาดเงินมีความเสี่ยงที่ไม่สามารถขจัดได้ นักลงทุนจะต้องพิจารณาการหลบเลี่ยงความเสี่ยงในขณะที่ลงทุนในหลักทรัพย์ในประเทศหรือหลักทรัพย์ต่างประเทศ.

3. ทฤษฎีการเงินสมมติว่าทรัพย์สินในประเทศและต่างประเทศสามารถทดแทนกันได้อย่างสมบูรณ์ ในขณะที่ทฤษฎีพอร์ตทรัพย์สินเห็นว่าทรัพย์สินแต่ละประเภทสามารถทดแทนกันได้เพียงบางส่วน.

4. ทฤษฎีการเงินไม่ได้ถือว่าบัญชีเดินสะพัดเป็นปัจจัยในการกำหนดอัตราแลกเปลี่ยน แต่ทฤษฎีพอร์ตทรัพย์สินเห็นว่าบัญชีเดินสะพัดมีอิทธิพลต่อการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนอย่างมีนัยสำคัญ.

แบบจำลองการวิเคราะห์พอร์ตทรัพย์สิน

ต่อไปนี้เราจะแสดงและวิเคราะห์กระบวนการปรับตัวแบบพลศาสตร์ของแบบจำลองพอร์ตทรัพย์สิน โดยสมมุติว่ามีสินทรัพย์สามชนิดในตลาดการเงิน: เงินสกุลในประเทศ (M) ซึ่งไม่มีดอกเบี้ย; พันธบัตรในประเทศ (B) ซึ่งมีอัตราดอกเบี้ยภายในประเทศคือ i; และพันธบัตรต่างประเทศ (F) ซึ่งมีอัตราดอกเบี้ยคือ i.

ดังนั้น ความมั่งคั่งรวมของนักลงทุนคือ:

W=M+B+SF (1)

โดย S คืออัตราแลกเปลี่ยน (มูลค่าขอโดยตรง).

เมื่อคำนึงถึงการพิจารณาความต้องการของแต่ละสินทรัพย์ด้วยอัตราดอกเบี้ยและความมั่งคั่งรวม (W) จะต้องมีการสร้างเงื่อนไขดุลในตลาด:

(2)

(3)

(4)

การวิเคราะห์ไม่สมดุลในตลาดเงิน

จากตลาดเงิน (2) แสดงว่าอุปทานเงินจะถูกควบคุมโดยรัฐบาลเป็นตัวแปรภายนอก และอุปสงค์เงินอาจเป็นฟังก์ชันของอัตราดอกเบี้ยในประเทศ, อัตราดอกเบี้ยต่างประเทศ และปริมาณสินทรัพย์รวม.

จากตลาดพันธบัตรในประเทศ (3) จะเห็นว่าอุปทานพันธบัตรในประเทศควบคุมได้จากรัฐบาลซึ่งก่อให้เกิดความต้องการพันธบัตรที่เป็นฟังก์ชันที่เพิ่มขึ้นของอัตราดอกเบี้ยในประเทศ.

จากตลาดพันธบัตรต่างประเทศ (4) อุปทานของพันธบัตรต่างประเทศถูกสร้างจากเกินดุลของบัญชีเดินสะพัด ซึ่งในที่นี้เราสมมุติว่าในระยะสั้นบัญชีเดินสะพัดไม่เปลี่ยนแปลง.

การตอบสนองของตลาดเงินต่อแรงจูงใจในระยะสั้น

เมื่อ (2), (3), และ (4) ถูกต้องพร้อมกันแสดงว่าตลาดสินทรัพย์ถึงจุดดุลรวม ตัวอย่างเช่น เมื่อตลาดเงินมีอุปทานเพิ่มขึ้นจะทำให้เกิดแรงกดดันต่ออัตราดอกเบี้ยที่ลดลงของเงินสกุลในประเทศ.

ผลกระทบต่ออัตราแลกเปลี่ยนในระยะยาว

สิ่งที่กล่าวมาเป็นการวิเคราะห์การกำหนดอัตราแลกเปลี่ยนในระยะสั้น นอกจากนี้ยังมีการวิเคราะห์เกี่ยวกับแรงกดดันในระยะยาวที่จะเกิดขึ้นเมื่ออัตราแลกเปลี่ยนและอัตราดอกเบี้ยถึงจุดดุลแล้ว.

การต่อรองประเด็นในระยะเวลา

ตลาดการเงินมีการปรับตัวในระยะยาวซึ่งรวมถึงอัตราแลกเปลี่ยนที่เกิดขึ้นจริง ซึ่งปฏิสัมพันธ์ระหว่างอัตราแลกเปลี่ยนกับบัญชีเดินสะพัดที่อาจเกิดเป็นความไม่สมดุล.

บทสรุป

จากการวิเคราะห์ข้างต้นสามารถสรุปได้ว่าทฤษฎีพอร์ตทรัพย์สินมีความครบถ้วนและครอบคลุมมากกว่าทฤษฎีการเงินก่อนหน้า ด้วยการเข้ามาของความเสี่ยงและผลตอบแทนในปัจจัยที่มีความสำคัญ ซึ่งหมายถึงการยอมรับความซับซ้อนของตลาด แต่การตรวจสอบเชิงประจักษ์ยังคงมีความยากลำบาก.