อะไรคือการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศแบบมีข้อจำกัด

การแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศแบบมีข้อจำกัด หมายถึง การแลกเปลี่ยนเงินตราที่ไม่สามารถทำได้อย่างเสรี โดยไม่ได้รับการอนุมัตจากประเทศที่ออกเงินนั้น หรือไม่สามารถแลกเปลี่ยนเป็นเงินตราอื่นหรือทำการชำระเงินแก่บุคคลที่สามได้ ตามข้อกำหนดของมาตรา 14 ของข้อตกลงกองทุนการเงินระหว่างประเทศ เงินตราที่มีข้อจำกัดในการชำระเงินในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและการโอนเงินถือว่าเป็นเงินตราแบบมีข้อจำกัด การแลกเปลี่ยนเงินตราประเภทนี้มักจะมีอัตราแลกเปลี่ยนหลายเกณฑ์ และการซื้อขายเงินตราต่างประเทศมักจะถูกจำกัดเช่นกัน.

รูปแบบของการแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศแบบมีข้อจำกัด

การแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศแบบมีข้อจำกัดสามารถแบ่งออกเป็นสองประเภทหลัก:

1. เงินตราที่สามารถแลกเปลี่ยนได้ภายใต้เงื่อนไขเฉพาะ ตัวอย่างเช่น เงินสกุลหยวนของประเทศเราไม่ถือเป็นเงินตราที่สามารถแลกเปลี่ยนได้อย่างเสรี ไม่สามารถทำการชำระเงินในเชิงพาณิชย์แบบหลายฝ่ายได้ แต่ภายใต้เงื่อนไขบางประการ, เงินหยวนถือเป็นเงินตราที่สามารถแลกเปลี่ยนได้อย่างมีข้อจำกัด ซึ่งอนุญาตให้ทำการซื้อขายเงินตราต่างประเทศแบบทันทีและแบบฟอเร็กซ์ในอนาคต.

2. เงินตราแบบแลกเปลี่ยนได้ในภูมิภาค ในบางภูมิภาคเงินตรา (เช่น เขตดอลลาร์, เขตยูโร เป็นต้น) เงินตราของประเทศสมาชิกจะถูกผูกติดกับเงินตราที่สำคัญในภูมิภาคและรักษาอัตราแลกเปลี่ยนคงที่กับเงินตรานั้น และสามารถแลกเปลี่ยนเป็นเงินตราที่สำคัญได้อย่างเสรี การเคลื่อนย้ายเงินในภูมิภาคจะไม่ถูกจำกัด แต่หากมีการแลกเปลี่ยนเงินตราจากภูมิภาคนั้นไปยังเงินตราที่ไม่ใช่เงินตราที่สำคัญ หรือการโอนเงินไปยังประเทศหรือภูมิภาคภายนอก จะต้องเผชิญกับข้อจำกัดในระดับต่างๆ.