บทนำเกี่ยวกับดอลลาร์นิวซีแลนด์

ดอลลาร์นิวซีแลนด์ (รหัสสกุลเงิน: NZD) เป็นสกุลเงินที่ถูกต้องตามกฎหมายในนิวซีแลนด์ หมู่เกาะ Cook, นีอูเอ, โตเกเลา และหมู่เกาะพิตแคร์น เริ่มใช้งานตั้งแต่ปี 1967 โดยมักเรียกในนามว่า $ หรือ NZ$ หรืออาจเรียกว่า Kiwi ในภาษาอังกฤษ 1 ดอลลาร์นิวซีแลนด์เท่ากับ 100 เซนต์ ซึ่งเป็นธนบัตรที่มีมูลค่า 5, 10, 20, 50, 100 ดอลลาร์ และเหรียญ 1, 2, 5, 10, 20, 50 เซนต์ และ 1, 2 ดอลลาร์ สำนวนว่า "เงินนิว" ยังมีการใช้ที่กว้างขวางในชุมชนคนจีนต่างประเทศ.

การแทนที่ของสกุลเงินเดิม

ดอลลาร์นิวซีแลนด์ถูกใช้แทนที่เงินนิวซีแลนด์ปอนด์ซึ่งเป็นสกุลเงินเดิม ยังมีการแนะนำเหรียญใหม่ในวันที่ 31 กรกฎาคม 2006 โดยธนาคารกลางนิวซีแลนด์ได้ยกเลิกการใช้เหรียญ 5 เซนต์ และแทนที่ด้วยเหรียญใหม่ที่มีขนาดเล็กกว่าแทนที่เหรียญ 1, 2 และ 5 เซนต์ แต่ยังคงใช้ 1 ดอลลาร์ และ 2 ดอลลาร์ต่อไป.

การออกและการกำกับดูแล

ดอลลาร์นิวซีแลนด์ถูกออกโดยธนาคารกลางนิวซีแลนด์ ซึ่งก่อนปี 1840 สกุลเงินที่ใช้ในนิวซีแลนด์ส่วนใหญ่เป็นเหรียญจากอังกฤษ รวมถึงจากฝรั่งเศสและประเทศอื่นอีกด้วย ธนบัตรในตอนนั้นมีจำนวนจำกัดและออกโดยธนาคารเอกชนเฉพาะการชำระเงินขนาดใหญ่ ในปี 1840 ผู้ว่าการคนแรกของนิวซีแลนด์ได้ประกาศให้เหรียญที่ใช้อยู่ในขณะนั้นถูกต้องตามกฎหมาย โดยอิงตาม "กฎหมายการสร้างเงินตราของอังกฤษ" ในปี 1870 นิวซีแลนด์ได้ดำเนินการ "กฎหมายการสร้างเงินตราของอังกฤษ" ทำให้เหรียญที่ถูกผลิตตามกฎหมายกลายเป็นเงินตราอย่างเป็นทางการ.

การพัฒนาและการเปลี่ยนแปลง

ในช่วงเวลาเดียวกันการใช้ธนบัตรก็เพิ่มขึ้น มีธนาคารหกแห่งที่ออกธนบัตรของตนเอง ซึ่งมีขนาดและรูปแบบที่แตกต่างกัน ทำให้การแลกเปลี่ยนระหว่างกันทำได้ยาก จนกระทั่งในปี 1924 ธนาคารเหล่านี้ได้รวมมาตรฐานขนาดและสีของธนบัตร แต่ยังคงไม่สามารถแลกเปลี่ยนกันได้ ในปี 1934 นิวซีแลนด์ได้ก่อตั้งธนาคารสำรองที่ทำหน้าที่เป็นธนาคารกลางเริ่มออกธนบัตรมาตรฐาน โดยมีมูลค่า 1 ปอนด์, 5 ปอนด์ และ 50 ปอนด์ ซึ่งใช้ระบบจำนวนฐาน 20 นอกจากนี้ ในปี 1961 หลังจากนิวซีแลนด์ได้เข้าร่วมกองทุนการเงินระหว่างประเทศ ระบบปอนด์นิวซีแลนด์จึงถูกกำหนดให้อยู่ที่ 2.47130 กรัมของทองคำ.

การเปลี่ยนแปลงสกุลเงินและการแลกเปลี่ยน

ในปี 1967 มีการออกสกุลเงินใหม่ในระบบฐาน 10 คือ ดอลลาร์นิวซีแลนด์ โดยอิงจากทองคำที่ 1.23565 กรัม ซึ่งมีการเชื่อมโยงกับสกุลเงินปอนด์ เมื่อปี 1971 ระบบการแลกเปลี่ยนดอลลาร์เกิดการเปลี่ยนแปลงเมื่อมีการปรับค่าเงินอย่างอิสระ และในปี 1973 เมื่อดอลลาร์สหรัฐฯ อ่อนค่าลง รัฐบาลนิวซีแลนด์ได้ประกาศยกเลิกความสัมพันธ์กับดอลลาร์สหรัฐฯ และเริ่มดำเนินการตลาดอิสระที่มีการควบคุม การแลกเปลี่ยนเงินจึงขึ้นอยู่กับเงินตราของคู่ค้าหลัก.

รายละเอียดของสกุลเงินปัจจุบัน

ธนบัตรที่มีการใช้งานประกอบด้วยมูลค่าต่างๆ ได้แก่ 1, 2, 5, 10, 20, 50, 100 ดอลลาร์ ในขณะที่เหรียญที่มีการใช้งานประกอบด้วย 1, 2, 5, 10, 20, 50 เซนต์ และ 1, 2 ดอลลาร์ 1 ดอลลาร์นิวซีแลนด์เท่ากับ 100 เซนต์.