การตั้งค่าจุดตัดขาดทุน

การตั้งจุดตัดขาดทุนส่วนใหญ่จะอิงจากมาตรฐานบางอย่าง ซึ่งการตั้งค่าตัวอ้างอิงมักจะขึ้นอยู่กับปัจจัยดังต่อไปนี้:

1. การตั้งค่าตามระดับการขาดทุน

เช่น: เมื่อราคาปัจจุบันต่ำกว่าราคาซื้อ 5% หรือ 10% ควรตัดขาดทุน โดยทั่วไปแล้วการตั้งจุดตัดขาดทุนสำหรับการซื้อขายระยะสั้นแบบเก็งกำไรจะถูกตั้งไว้ที่การลดลงประมาณ 2% ถึง 3% ในขณะที่การตั้งจุดตัดขาดทุนสำหรับการลงทุนระยะยาวจะมีอัตราการลดลงที่สูงกว่า

2. การตั้งค่าตามราคาสูงสุดในช่วงล่าสุด

เมื่อราคาหุ้นลดลงจากราคาสูงสุดถึงระดับที่กำหนดแล้วคิดที่จะขาย หากในขณะนั้นนักลงทุนอยู่ในสถานะขาดทุนจะเรียกว่า "ตัดขาดทุน" ขณะที่ถ้าอยู่ในสถานะกำไรจะเรียกว่า "ตัดกำไร" วิธีนี้มักใช้เพื่อการตัดกำไรในกรณีส่วนใหญ่ โดยต้องดูว่าราคาหุ้นมีความเคลื่อนไหวมากน้อยเพียงใด หากหุ้นมีความเคลื่อนไหวสูงจะตั้งค่ากำไรไว้สูงกว่านี้

3. การตั้งค่าตามระดับสนับสนุนจากตัวบ่งชี้ทางเทคนิค

เหตุผลหลักมีดังนี้:

• (1) เส้นค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่ 10 วัน, 30 วัน หรือ 125 วัน;
• (2) ราคาหุ้นตัดลงที่เส้นบนของ Bollinger Bands;
• (3) MACD แสดงแถบสีเขียว;
• (4) SAR ตัดลงจากจุดกลับหัว;
• (5) ตัวบ่งชี้ Williams ในระยะยาว กลาง และสั้นทั้งหมดสูงกว่า -20;
• (6) เมื่อเส้น 5 วันของ WVAD ตัดลงเส้น 21 วันของ WVAD;
• (7) เมื่อเส้นค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่ PSY 20 วันมากกว่า 0.53 และเส้นค่าเฉลี่ยเคลื่อนที่ 5 วันของ PSY ตัดลงเส้น 20 วันของ PSY

4. การตั้งค่าตามตำแหน่งสำคัญในอดีต

เช่น จุดที่มีนโยบายสำคัญออกมาในอดีต

5. การตั้งค่าตามรูปแบบ K-line

เหตุผลหลักมีดังนี้:

• (1) จุดตัดของแนวโน้ม;
• (2) เส้นคอของรูปแบบหัวไหล่หรือหัวรูปวงกลม;
• (3) เส้นล่างของช่องทางการขึ้น;
• (4) ขอบของช่องว่าง

6. การตั้งค่าตามราคาทศนิยม

เช่น: 10 บาท, 20 บาท วิธีนี้ไม่มีหลักวิทยาศาสตร์มากนัก แต่ราคาทศนิยมสามารถสร้างผลกระทบทางจิตวิทยาต่อการลงทุนได้

7. การตั้งค่าตามพื้นที่ที่มีการซื้อขายหนาแน่น

เช่น: พื้นที่สูงสุดของการกระจายต้นทุนเคลื่อนที่ เพราะพื้นที่การซื้อขายหนาแน่นจะส่งผลโดยตรงต่อราคาหุ้น

8. การตั้งค่าจากราคาในจิตใจของตนเอง

เมื่อผู้ลงทุนติดตามหุ้นใด ๆ เป็นเวลานานและมีความเข้าใจลักษณะโดยลึกซึ้งแล้ว การตั้งค่าจุดตัดขาดทุนตามราคาในจิตใจก็จะมีความมีประสิทธิภาพอย่างสูง

บทสรุป

จุดตัดขาดทุนเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการควบคุมการสูญเสียในตลาดการเก็งกำไร ในการดำเนินการแบบเฉพาะเจาะจง สิ่งที่ต้องระวังคือ: ไม่ควรรอจนเกิดการสูญเสียขึ้นมาแล้วค่อยพิจารณาว่าจะใช้มาตรฐานใดในการตัดขาดทุน พฤติกรรมแบบนี้มักจะสายเกินไป

จะต้องมีการวางแผนและตั้งจุดตัดขาดทุนตั้งแต่เริ่มการลงทุนเพราะหากมีการตัดสินใจผิด ควรมีแผนการตัดขาดทุนที่ครอบคลุมและมีมาตรฐานการตัดขาดทุนอย่างละเอียดแบบนี้才能มีการรับมือที่ดีที่สุด